Nagenieten.

Vandaag hadden we de tweede zondag van Pasen en konden we nog even nagenieten van het mooie Paas feest want de kerk was nog in vol ornaat met de mooie bloemstukken en de zevenarmige kandelaar. Als voorganger hadden we Mattijs Ploeger die van 2002-2007 onze pastoor is geweest wat dus heel vertrouwd voelde en fijn was. In de tweede lezing uit de Openbaring van Johannes verteld hij over een menselijk figuur tussen zeven kandelaars die gekleed was in een lang gewaad en een gouden band om zijn borst. Met haren zo wit als witte wol en ogen als vuur en een stem die klinkt als het geluid van geweldige watermassa’s. Toen Johannes de figuur zag viel hij als dood voor zijn voeten neer maar Hij legde Zijn hand op me neer en zei; Wees niet bang ik ben de eerste en de laatste. Ik ben degene die leeft ; Ik was dood maar nu leef Ik, tot in eeuwigheid. Ik vind dit zo mooi, zo indrukwekkend.